Van onze verslaggever M.G.

Op zaterdag 5 mei ging de jaarlijkse interclub door tussen de atletiekclubs in België. Het is een kampioenschap onder clubs, dat jaarlijks georganiseerd wordt door de Vlaamse atletiekliga (VAL), de Franstalige Atletiekliga (LBFA) en hun overkoepelend orgaan de KBAB. Het kampioenschap valt meestal op een weekend in mei, zaterdag voor de vrouwen en zondag voor de mannen. Elke club selecteert één atleet voor elke discipline. De eerste krijgt 13 punten, de tweede 11, de derde 10 enz., tot de laatste, die 1 punt krijgt. Alle punten worden opgeteld om de eindrangschikking te bepalen. De laatste twee clubs degraderen en komen het jaar nadien een reeks lager uit. Hun plaats wordt ingenomen door de kampioenen van de afdeling eronder. Onze moederclub RAM zit nu in 3^delandelijke B en deze interclub ging door in Lier. Voor AWE waren Bernice, Korintha en Samantha hiervoor geselecteerd. Volgende nummers dienden te worden afgewerkt: 300 meter horden, 100 meter, 200 meter, 800 meter, 1500 meter, hoogspringen, verspringen, kogelstoten, speerwerpen en 4×100 meter sprint. Ondanks het zonnige weer begonnen we een beetje in mineur door een onwillige knie bij Samantha. Desondanks werd de 300 meter horde toch nog afgewerkt.

De andere atleten hadden minder tegenslag en konden mooie resultaten voorleggen in de disciplines waaraan ze deelnamen. Dit leverde ons een eindtotaal op van 146 punten en alzo eindigden we op een 5^deplaats. Na het aangeboden drankje van het bestuur en de lekkere wafels van de jarige Julie kon iedereen tevreden huiswaarts keren.

Van onze verslaggever M.G.

Op zaterdag 28 april organiseerde Olympia Londerzeel de jaarlijkse interclub tussen AWE en Olympia. We zagen dat heel wat van onze jeudige atleten hierop aanwezig waren. Iedere aanwezige atleet kreeg de kans om aan 4 verschillende atletiekdisciplines deel te nemen. Men kon ondere andere kiezen voor verspringen, hoogspringen, kogelstoten, sprint en een langere afstand (600 of 1000 meter). Voor de allerjonsten was er ook een aangepast werpnummer. We zagen in het hoogspringen en in het kogelstoten spannende duels tussen atleten van Oylmpia en AWE. Ook in de loopnummers waren er enkele overwinningen voor onze atleten alhoewel er nu en dan toch wel eens over de verkeerde lijn werd gelopen.

Na afloop werden de algemene winnaars dan op het podium geroepen en mochten hun medaille ontvangen. Het algemene klassement ontglipte ons dit jaar maar volgend jaar is het terug onze beurt om te organiseren en zullen we trachten om nog in grotere getallen aanwezig te zijn om de wisselbeker terug naar Kapelle-op-den-Bos te brengen.

De narcissen staan weer volop in bloei en dan weet je dat we de crossvelden inruilen voor heerlijke stratenlopen. Traditiegetrouw trekken we op paasmaandag naar Londerzeel, waar onze goede vrienden van Olympia hun Natuurloop organiseren. Ideaal als overgangswedstrijd, want het grootste deel van de Natuurloop wordt gelopen in de landelijke velden achter hun gloednieuwe piste. Op enkele verdwaalde regendruppels na, kregen we het perfect loopweer voorgeschoteld. Niet te veel zon, niet te nat, niet te warm, niet te koud. Veel beter wordt het niet.

Eerst zagen we de jongere medemensen aan het werk. De meisjes en de jongens liepen elk 500 of 1000 meter. Het zal u niet verbazen dat onze jongste AWE’ers  vlotjes voorin meedraaiden. We zagen Warre, Karsten, Fien, Briek, Torre, Maider en Lilou prachtige wedstrijden lopen. De voltallige familie Miseur haalde zelfs het podium! Dat het podium daarna instortte, zullen we maar als ‘toevallig’ beschouwen.  Voor de allerkleinsten was er ook nog een ‘snoeprun’. Het concept was simpel: gewoon zo vaak mogelijk lopen naar de bak vol snoep en grabbelen maar. Het zag er geweldig uit!

Enkele ouders riepen langs de kant de longen uit hun lijf om hun zoon of dochter naar een extra zakje paprikachips te stuwen. En dat had nog het gewenste effect ook. We hopen dat de chips gesmaakt heeft, Dirk.

En dan was het tijd voor de jeugd en iets oudere jeugd om in actie te komen op de 4, 8 of 12 kilometer. Waar we bij de benjamins, pupillen en miniemen enkel leden zagen die ook tijdens het crossseizoen hun beste beentje voorzetten,  kregen we bij de oudere deelnemers enkele prachtige competitiedebuten. We zijn bijzonder tevreden dat zoveel leden de weg naar deze stratenloop hebben gevonden! Een kort overzicht van onze helden: Samantha, Senne, Wim, Johan, Jannes, Katrijn, Hilde, Bart, Sandra, Mieke, Joris en Renaat. En dan pik ik er ook nog enkele debutanten uit voor een extra vermelding;
– De coach -David- die de ideale opwarmer liep voor zijn zomerseizoen!
– Jessy met een bijzonder goede tijd op de 12 km!
– Marc, die nog net binnen de top 10 eindigde bij de 8 km!
– Nele, die tijdens haar wedstrijd meer dan 40 minuten naar het gemompel van de schrijvende coach heeft moeten luisteren.
En Yasmina die niet extra vermeld wou worden.

Het leuke aan de Natuurloop is dat je er altijd een prachtige prijs krijgt. Dit jaar was het kiezen tussen een forse braadkip en een goed gevulde zak met drankjes, pasta, koekjes, etc. Altijd fijn om iets lekkers mee te nemen naar huis!

We bedanken al onze leden die erbij waren en hopelijk krijgen we op 14 april minstens evenveel Kapelse deelnemers aan de start van de 10km van Mechelen!

Alle uitslagen van de natuurloop kan je terugvinden op: www.olympialonderzeel.be/nieuwsbericht/natuurloop-2018

IJskoud – of berekoud zoals Frank De Boosere het pleegt te zeggen – zo was het op het Belgisch kampioenschap veldlopen in het park van Laken. Onze ijsberen van dienst waren Maider, Tiben, Nienke, Korintha, Samantha en Joppe.

Jos Van Roy, de organisator van de crosscup, had een selectief loopparcours uitgetekend met nauwelijks vlakke stukken. De harde bevroren ondergrond was een extra moeilijkheid. De start lag schijnbaar bergaf maar was toch onmiddelijk bergop.

Deelnemers aan de jaarlijkse Ekiden hadden dit reeds onmiddellijk opgemerkt. Daar dit het Belgisch kampioenschap betrof was er een uitgebreide startprocedure zodat onze atleten nog 10 minuten in de bijtende wind moesten wachten vooraleer ze mochten vertrekken. Iedereen liep dan ook zo snel mogelijk om terug in verwarmende omkleedtent te geraken.

Een dikke proficiat aan de deelnemende atleten en in het speciaal aan Maider die onze club een bronzen medaille bezorgde.Ook een proficiat aan de andere deelnemende atleten van RAM. Het deed goed te zien dat de delegatie veel uitgebreider was dan de afgelopen jaren in Wachtebeke. Het veldloopseizoen 2017 – 2018 is nu echt ten einde. We onthouden de vele mooie momenten en vergeten de tranen van ongoocheling die er ook soms waren. We beginnen uit te kijken naar de eerste stratenloop/jogging die doorgaat op zondag 25 maart in Steenhuffel en die wordt georganiseerd door atletieclub Pegasus.

Hamburgerrapport

Daar we niet veel tijd hadden om te kijken wat de pot ons schafte, kunnen we ook geen hamburgerrapport afleveren. Er is ons wel ter oren gekomen dat er bij Pegasus wel hamburgers worden gebakken door een topkok welgekend door MG.

Van onze verslaggever (a.i.) M.G. kregen we onderstaand verslagje doorgestuurd:

Ondanks dat het lopende veldloopseizoen 2017 – 2018 op zijn einde loopt en de trainers reeds verzonken zijn in een diepe lenteslaap dromend van parelwitte tropische stranden, besloten een aantal AWE’ers om toch nog deel te nemen aan één of twee veldlopen. De papa’s of mama’s werden opgetrommeld om samen met Nienke, Rani, Warre, Korintha, Samantha, Jannes en Joppe de verplaatsing te maken naar Lebbeke alwaar een selectief parcours hen opwachtte.

We zagen verharde stroken afgewisseld met modderige paadjes, een heuveltje dat door de atleten werd aangeduid als een berg, een labyrint waar gelukkig onze atleten vlot de uitgang vonden en in het bestuur van AC Lebbeke zal er ook wel een timmerman zitten afgaande op de houten constructie die zich op het parcours bevond. De temperatuur was aangenaam warm (9°) maar werd door echte veldlopers als te warm omschreven.

Wij feliciteren onze atleten met hun geleverde prestatie en voor zij die er nog zin in hebben kunnen volgende week in de achtertuin van onze koning nog deelnemen aan de laatste veldloop van dit seizoen.

Nog enkele merkwaardige gebeurtenissen: Warre en Nienke die harder liepen buiten de wedstrijd dan tijdens hun wedstrijd, een spectaculaire val van Rani en champignons worden niet geteeld op een voetbalveld. Wij zagen ook een mooie podiumplaats van Lise Verhelst, atlete bij onze moederclub.

Hamburgerrapport
Wij merkten een uitgebreide catering op. Een dampende soep, goudgele pannekoeken, warme hotdogs maar geen hamburgers. Alzo kon Joppe dan ook niet zijn bemerkingen geven over de ontbrekende hamburgers. Het weze een tip aan het bestuur van AC Lebbeke om volgend jaar toch hamburgers te voorzien.

Het Provinciaal Kampioenschap is traditiegetrouw onze laatste cross van het seizoen. Uiteraard mogen onze atleten ook nog deelnemen aan het BK, maar daar zullen de coaches niet paraat staan.

Het PK bracht ons terug in Bornem. Op een paar kleine aanpassingen na, was het parcours identiek aan dat van twee weken geleden. Nog steeds een prachtig, zwaar parcours.
Mede door het griepvirus moesten veel atleten genadeloos afhaken. Geen familie Miseur, geen familie Bakx (zij brachten de dag al zwemmend door) en geen familie Mertens, maar we hadden nog meer dan genoeg ijzers in het vuur om er een prachtig PK van te maken.

Onze kangoeroes beten de spits af; Hasse en Karsten eindigden met een grote glimlach allebei in de top 5. Snelle jongens!
Bij de benjamins knalde Maider, in ons blauw AWE-shirt, ietwat verrassend naar een prachtige 2^de plaats. Net geen provinciaal kampioen, maar wel haar beste resultaat van het seizoen. Dat is pieken op het goede moment!
Daarna liepen ook Tiben, Andes en Lilou puike wedstrijden. Na hun wedstrijden volgde een onnodig lange middagpauze. Die werd dan maar gebruikt om wat boterhammen, pistolets of een fantastisch mooi belegde ‘Maxi Tok Tok’ te eten.

Bij een PK moet je je vanaf de cadetten aanmelden bij het secretariaat. En dat werd voor uw verslaggever een pijnlijk verhaal. Vol enthousiasme ging ik me aanmelden bij een goedlachse dame achter het bureau. “Het is voor de scholieren, zeker?” Pijnlijke stilte. Helaas, die categorie ben ik al 9 jaar ontgroeid. En alsof het nog niet erg genoeg was, werd ik op het secretariaat ook nog aangevallen door een vreselijk grote hond. Ik kon me nog net onttrekken aan zijn bijtgrage tanden. Alles bij elkaar ontsnapte ik slechts ternauwernood aan de dood. (Het zou kunnen dat hier enigszins overdreven werd, aangezien de auteur een panische angst voor honden heeft, nvdr).

Achteraf gezien had ik me beter als kangoeroe aangemeld, want veel sneller dan de kangoeroes ging ik toch niet tijdens de korte cross. Een prestatie om snel te vergeten. Leden die wel nog goed vooruit kwamen; Samantha, Joppe en Kato!
Daarna dook ook Johan nog het veld in. Hij had iets goed te maken na zijn boomstammenmiserie van vorige keer en deed dat dan ook met verve. Prima afsluiter van zijn crossjaar.

En dat was dan meteen ook het einde van ons crossseizoen. We bedanken alle atleten, ouders, familieleden, coaches, tentopzetters en hamburgerbakkers.
Hopelijk zien we volgende winter nog meer Kapelse deelnemers!

Hamburgerrapport
Dit keer waren er wel hamburgers in Bornem. En die smaakten prima! Slechts één minpunt, de burgers waren niet warm genoeg. Al kan dat ook gelegen hebben aan enkele verdwaalde sneeuwvlokken die ons broodje bereikten. Stevig pluspunt was de prijs; slechts 3 euro voor een burger.
Eindbalans: 8/10

En dus aten we de beste hamburger dit seizoen in Vilvoorde, bij de cultfiguren van Sparta!
Ze mogen hun trofee komen afhalen tijdens de trainingsuren.

We trokken voor een tweede keer dit seizoen richting Vilvoorde. Dit keer voor de cross van V.A.C. Het parcours lag op hetzelfde terrein, maar werd zowat volledig omgedraaid. Het viel ons al meteen op dat er vrij veel stenen in de ondergrond zaten en die stenen zouden later nog een hoofdrol spelen bij één van onze atleten.

Beginnen doen we zoals steeds bij de jongste reeks. Kangoeroe Karsten kwam nog voor de start ten val. Enkele snoodaards trokken plots het lint, waar hij over stapte, omhoog. Niet getreurd, sterke Karsten liep een fantastische wedstrijd en eindigde in de kopgroep.
Bij de benjamins was zus Maider gebrand op revanche na vorige week. Toen werd ze in de beginfase geraakt door de spike van een medeloopster, waardoor ze niet haar volle krachtenarsenaal kon aanspreken. Deze week liep het stukken beter; Maider liep naar een knappe derde plaats! Nog bij de benjamins kregen we ook de eerste Miseur van de dag te zien. Fien liep een vrolijke wedstrijd (om de één of andere reden lacht ze elke keer als je haar aanmoedigt) en stak in de laatste meters met een geweldige eindsprint nog iemand de loef af. Een goede eindsprint had Warre zelfs niet meer nodig. Hij was al aan het juichen tijdens de eerste rechte lijn en dat bleek terecht, want hij knalde naar een plekje in de top tien!

Briek, dit keer met kousen in de spikes, was onze enige pupil van de dag. Hij liep naar goede gewoonte een prima wedstrijd.
Bij de miniemen konden we rekenen op Senne, Rani en Torre. Ook zij gaven alles en liepen de ziel uit hun lijf. Had ik trouwens al gezegd dat Torre ook meedeed? Voor alle zekeheid; Torre liep mee!

Bij de cadetten missen we al enkele weken de prestaties van Bérénice. We hopen dat ze zo snel mogelijk hersteld en wensen haar veel beterschap! Wel aanwezig; Samantha en Korintha. Zij deden alles wat ze konden, maar Samantha werd gedwarsboomd door het parcours. Was het de vermoeidheid of kwamen de stenen plots nog hoger uit de grond gestoken; feit is dat Samantha haar voeten niet meer over de stenen kreeg en dus een pijnlijke val maakte. Al bracht een bezoekje aan de EHBO wel enige geruststelling. Op wat schaafwonden na, was er niets aan de hand. Bij de heren probeerde Jannes het spoor van Joppe te volgen en dat lukte alleraardigst. Al had enige parcourskennis wel handig geweest, want halverwege vroeg Jannes of hij al mocht finishen. Neen dus. Achteraf wilden ze met hun prijs – een speelgoedautootje – nog eens het parcours doorkruisen,  maar dat bleek onmogelijk. De auto’s konden namelijk niet rijden. #flutprijzen

Kato kwam nog wat bleek voor de dag, maar liep toch een prima wedstrijd. En ook Sibylle zette haar beste beentje voor. Bij de korte cross verraste Johan vriend en vijand door aan de start te verschijnen én de finish te halen. Na zijn opgave van vorige week (ergens een ingewikkeld verhaal over boomstammen) liep hij dit keer wel zijn wedstrijd op een geldige manier uit. Tijdens die wedstrijd ging ook coach Bart diep in het rood. Letterlijk dan, zijn gezicht was nog roder dan een rijpe tomaat.
Volgende week trekken we opnieuw naar Bornem voor het PK!

Hamburgerrapport

Eindelijk. Eindelijk verkochten ze nog eens hamburgers langs het crossparcours. Het was andermaal wel aan de prijzige kant (€ 4), maar dat kon de pret niet bederven. De burgers smaakten bijzonder goed. Lekker broodje, perfecte burger, smaakvolle ketchup en prachtige ajuin. Qua smaak moesten deze burgers zeker niet onderdoen voor de culthamburger van Sparta Vilvoorde, maar door de prijs moeten we ze toch net iets lager quoteren . Vilvoorde is duidelijk het walhalla van de hamburgers!
Eindbalans: 8/10

De voorbije week kregen we op training de meest apocalyptische omstandigheden voorgeschoteld. Veel wind, regen, hagelbolletjes en zelfs een aantal verdwaalde sneeuwvlokken overgoten met een sausje van donder en bliksem. Niets van dat alles in Bornem, waar we zowaar de zon nog eens te zien kregen. Maar uiteraard had het slechte weer wel zijn werk gedaan op de Bornemse weide. We kregen een prachtig parcours met veel water, modder, (zand)hellingen en zelfs 2 boomstammen voorgeschoteld.  Veel beter wordt het niet; een pluim voor de parcoursbouwer!

En net als in Grimbergen was AWE bijzonder goed vertegenwoordigd! We zagen kangoeroe Karsten en benjamins Maider, Nienke, Fien, Tiben & Warre als eerste het veld induiken. Vooral Tibens wedstrijd viel op. Halverwege had hij even beide handen nodig om te voorkomen dat zijn broek tot op de enkels zou zakken en uiteindelijk slaagde hij er zelfs nog in om bij de beste 10 te eindigen. Knap staaltje van koelbloedigheid!
Bij de pupillen zagen we Lilou, Briek en Giele aan het werk. Briek liep de wedstrijd zonder kousen. Een meesterzet van de familie Miseur om te voorkomen dat de vocht opnemende kousen te zwaar zouden worden om soepel te lopen. En dat wierp zijn vruchten af, want Briek eindigde nog net binnen de top 15.

Het parcours werd steeds zwaarder en met de miniemen kregen we de eerste reeks die over de boomstammen mocht. Uiteraard vormde die hindernis geen enkel probleem voor Senne, Torre en Rani. Achteraf kregen ze dan ook allemaal een welverdiende prijs in de vorm van 6 zakjes chips die 2 dagen later al de houdbaarheidsdatum overschrijden. Dat wordt dus 2 dagen lang chips als ontbijt, lunch en avondmaal.
We zagen ook nog Samantha, Hannelore, Korintha en Joppe vlotjes over de boomstammen lopen. Voor Jannes liep het iets minder vlot; zijn schoen bleef in de modder steken, terwijl zijn voet wel nog vooruitging. Hij stopte dan maar even om zijn spike opnieuw aan te trekken en iets steviger vast te knopen. Het kan iedereen al eens overkomen.

Bij de iets oudere deelnemers knalden Hilde en Sibylle met een heel stevig tempo door de modder. Bart slaagde er warempel eens in om meer dan 1 deelnemer achter zich te houden. Goed gelopen, coach!
Eerlijkheidshalve moeten we toegeven dat we daarna de crossweide hebben verlaten. Het is ons dan ook een raadsel waarom Johan niet in de uitslag voorkomt. Op voorhand zag hij de wedstrijd nog helemaal zitten, maar we vermoeden dat er ergens iets is misgelopen. We kijken nu al uit naar het relaas van zijn wedstrijd.
Volgende week trekken we voor de tweede keer dit jaar naar Vilvoorde.

Hamburgerrapport
Na het hamburgerdebacle in Grimbergen, wilden we ons niet meer laten kisten. Toen we in Bornem aankwamen, gingen we meteen op zoek naar de eetstandjes. We vonden tentjes met frieten, hotdogs, pannenkoeken, soep en chocomelk. Maar geen hamburgers te zien. De dame achter het hotdogkraam sprak dan ook volgende, noodlottige woorden: “Er zijn geen hamburgers.”
Dat is het moment waarop de wereld een klein beetje instort.
Dan maar een klein woordje over de andere snacks. De frieten waren prima, maar de hotdogs smaakten veel te zout.
Tot slot hopen we van harte dat de mensen uit Grimbergen in Bornem een pannenkoek hebben gegeten. Dan weten ze meteen hoe je een pannenkoek kan serveren die niet naar karton smaakt.
Eindbalans: n.v.t.

Opnieuw een verslagje van onze anonieme reporter ter plaatse.

Naar jaarlijkse gewoonte brengt de eerste cross van het nieuwe jaar ons naar Grimbergen. Helaas had men in Grimbergen tijdens de feestdagen blijkbaar azijn gedronken in plaats feestelijke champagne. In eerste instantie werd de trainers de toegang ontzegd, maar een geanimeerde discussie en enkele euro’s later werden we alsnog binnengelaten. Wat dat betreft is de situatie in Grimbergen de voorbije 40 jaar nauwelijks veranderd. Een zekere M.G., die er 40 jaar geleden al bij was, herinnert zich nog goed hoe A.C. Grimbergen hem verbood te starten in hun cross.  Nochtans had M.G. de toelating van de jury en waren alle papieren in orde. We maakten dus gewoon meteen kennis met de ingebakken clubcultuur.

Maar uiteraard was niet alles kommer en kwel. Al snel werd duidelijk dat we met een recordopkomst van AWE-leden te maken hadden. U kent dat wel; een nieuw jaar en dus een hoop goede voornemens. Op dit selectieve, modderige parcours zagen we Fien, Nienke, Maider, Tiben en Andes bij de benjamins het beste van zichzelf geven. Briek en Giele lieten zich bij de pupillen opmerken. In die categorie zagen we trouwens nog het debuut van Lilou. Haar ouders zullen nu ook al weten dat je meteen een wasmachine kan laten draaien na zo’n cross. Rani en Torre verzorgden ondertussen het spektakel bij de miniemen. Op het parcours zagen we steeds minder gras en vooral steeds meer modder. De veters moesten hard aangetrokken worden of je liep het risico op ‘schoenverlies’.
Gelukkig werden Samantha, Hannelore, Korintha, Joppe, Kato, Hilde, Bart & Johan daar niet mee geconfronteerd. Ook zij liepen allemaal de longen uit hun lijf in een poging om zo ver mogelijk vooraan te eindigen. Dat wil zeggen dat we niet minder dan 18(!) Kapelse lopers hadden!

Hopelijk zien we hen allemaal terug in Bornem!

Hamburgerrapport

Groot was onze verbazing toen we niemand zagen aanschuiven bij het hamburgerkraampje. Dat kan 2 redenen hebben; de hamburgers zijn ofwel uitverkocht, ofwel vreselijk slecht. Het werd een derde reden. Op het kraampje hing een blaadje waarop stond dat we 5 euro mochten neertellen voor onze burger. Normaliter krijg je daarvoor 2 hamburgers, dus gingen we voor de zekerheid toch nog even vragen of die prijs effectief voor 1 burger was. De schaapachtige lach van de bakster vertelde ons het onvermijdelijke. Vijf euro voor één burger. Bijgevolg verlieten we het kraampje met lege handen. Maar omdat we geen onmensen zijn, besloten we de (meer betaalbare) pannenkoeken te testen. Helaas, onze 2 testers vonden de pannenkoeken niet meteen lekker. Integendeel, ik heb zelfs ergens het woordje ‘karton’ horen vallen.

Eindbalans: 0/10

Onze anonieme reporter was weer ter plaatse en stuurde ons volgend verslag door.

Crossen in Vilvoorde, dat is altijd een beetje de weg zoeken. Of om het met Jente haar woorden te zeggen: “We lopen hier als drie snulletjes rond. Zo geraken we nooit op de cross.” Maar gelukkig sukkelden we toch nog net op tijd het parcours op. En aangekomen bij de tent, werden we meteen verrast door een stevige uitspraak van Marc Geeroms. “Als iedereen hier vandaag loopt zoals ik 20 jaar geleden, dan zit het goed!” We vermoeden dat de vader van Samantha die dag in Vilvoorde won, maar dat hebben we helaas niet kunnen achterhalen op het internet. Alleszins is Marc niet de enige die zijn loopgenen heeft doorgegeven. We zagen fantastische prestaties van Fien en Briek Miseur (met dank aan Dirk Miseur & Ellen Delmotte) en ook een heerlijk debuut van  Tiben Beukelaers (dank aan Marc ‘den Beuk’ Beukelaers & Ilse ‘Lemmens’ Lemmens). En van debuteren gesproken, ook Fien en Seppe Van Buggenhout openden hun crossseizoen prima! Uiteraard zagen we bij de jongere categorieën ook weer de broertjes Hasse en Andes schitteren. Zij lopen keer op keer makkelijk bij de tien besten. Sterk!

Ondertussen was de omloop omgetoverd tot een heerlijk modderbadje. En die modder zorgde voor een stevige schuiver bij één van de juryleden. We hopen dat die beste man er niet te erg aan toe is.
Bij de cadetten dames zagen we de drievuldigheid ‘Bérénice, Hannelore & Samantha’ aan het werk. Bij de heren was er Jannes die onze eer hoog hield. Daarna vlogen nog enkele ervaren rotten over het parcours. Jente, Hilde, Bart en Johan deden exact wat we van hen kunnen verwachten. Puik werk!

Volgende afspraak: 7 januari in Grimbergen.

Hamburgerrapport

In Vilvoorde werden we bediend door echte cultfiguren. Mannen van wie je weet dat ze alles geven voor jouw hamburger. En jawel, de burger was uitstekend!
Het broodje was wat kleiner dan gewoonlijk, maar kwam duidelijk van een ‘echte’ bakker. Dat is toch een stevige meerwaarde. De ajuin was perfect en met tomatenketchup kan je ook weinig verkeerd doen. Prima hamburger met uitstekende bediening. Deze doet dus net iets beter dan de Bonheidense kippenburger!
Eindbalans: 8,5/10.