Op zaterdag 4 mei ging in Lommel de Beker van Vlaanderen (landelijke 3B) voor meisjes door. Voor AWE namen volgende atleten hieraan deel: Bérénice, Korintha en Samantha. Samen met de andere RAM-atleten (Annabel, Aniesha, Ivannah, Nina, Seliha, Julie, Julie en Marie) behaalden ze een mooie 5^eplaats. Als uitschieter zagen we een verbluffende eindsprint van Bérénice wat een 2^eplaats opleverde in de 1500 meter.

Toch ook te vermelden voor zij die een wedstrijdnummer hebben dat er in Humbeek op 1 juni  een meeting doorgaat vanaf de kadetten en de dag erop op 2 juni een jeugdmeeting. Meer info hierover op de website van AC Grimbergen. (M.G.)

Hierbij alvast een aantal sfeerfoto’s van onze interclub. Met dank aan de fotograaf van Olympia Londerzeel.

In tegenstelling tot de zaterdag was het zondag gelukkig wel een goed weertje om te gaan lopen in Kessel. Dit prachtig domein, met uitzicht op het fort, biedt de organisator de mogelijkheid om een uitdagende omloop aan te leggen met een lang recht stuk van 500 meter en aan de andere zijde een bochtrijke strook tussen de bomen. Het is eraan te merken dat het veldloopseizoen op zijn einde loopt. Heel wat minder deelnemers dan in de afgelopen wedstrijden wat aan diegene die toch aanwezig waren de gelegenheid gaf om een mooie ereplaatst te veroveren en met een prachtige prijs huiswaarts te keren. Sofie (AWE) en Seliha (RAM) grepen hun kans en mochten plaats nemen op het hoogste schavotje. We zagen de andere AWE-atleten volgende plaatsen behalen: Briek (9^e), Seppe (23^e), Bérénice (7^e), Torre (18^e), Samantha (9^e), Nele (10^e) en Johan (38^e).Dit was de laatste wedstrijd die op de kalender stond maar voor diegene die nog eens willen lopen in het veld zijn er nog enkele wedstrijden mogelijk zoals Lebbeke en het Belgisch kampioenschap welk doorgaat in Brussel op de Heizelvlakte vlakbij het Atomium. Voor het kampioenschap dient men wel vooraf in te schrijven. Vergeten we ook niet het jaarlijkse ledenfeest dat doorgaat op zaterdag 23 februari.

In tegenstelling tot vorige week in Mechelen was het nu maar een beperkte delegatie van AWE die deelnam aan de veldloop van Sparta Bornem. Deze ging door op de Breeven.

Een winterzonnetje was welkom na het slechte weer van vorige week.  De opgekomen atleten en supporter konden er zichtbaar van genieten. Daar de RAM tent nog steeds dient gerepareerd te worden was dit mooie weer een meevaller en konden rugzakken en sportzakken gewoon bij elkaar worden gelegd op het grasveld. Hasse, Andes en Johan. vertegenwoordigden bij de heren onze vereniging en deden dit met veel vuur wat Hasse een 4^eplaats opleverde en Andes een 8^eplaats. Johan probeerde zich in de kijker te lopen bij de master en behaade een 34^eplaats. Bij de vrouwen zagen we Rani een prachtige prestatie leveren en zij eindigde op de 22^eplaats. Bérénice kon zich ook vooraan handhaven en eindigde 14^e. Tenslotte zagen we een weerkomend spurtje tussen Samantha (35^e) en Nele (36^e) bij de scholieren. Volgende afspraak is 3 februari in Kessel voor de veldloop van AC Lierse.

Afgelopen zondag, 13 januari, mochten de atleten van AWE voor een tweede keer dit veldloopseizoen zich verplaatsen naar De Nekker in Mechelen om deel te nemen aan het provinciaal kampioenschap. RAM had dit jaar de eer gekregen om dit te organiseren. Terwijl we in november nog werden verwelkomd met een warm herfstzonnetje waren er dit keer regen en felle windstoten die ons tegemoet kwamen. Dit had tot gevolg dat de RAM tent voor een tweede maal in de vernieling werd geblazen. Het maakte dat het parcours nu gedeeltelijk onder water stond en sommige stroken glad lagen door de aanwezige modder.
Verscheidene atleten maakten onverwachte slippers of kwamen op onzachte manier op de Mechelse bodem terecht. Dit had dan ook een slecht resultaat tot gevolg. Andere waren met grote verwachting afgezakt naar Mechelen om een grote prestatie neer te zetten maar werden overvallen door de zenuwen. Daarnaast mogen we toch Sofie van AWE en Lise en Seliha van RAM feliciteren met hun provinciale titel. De toeschouwers konden zich ook opwarmen aan de spannende sprint tussen Nele en Samantha voor de laatste plaats of was dit om de laatste plaats te vermijden? Hierbij ook de andere leden van AWE die deelnamen met vermelding van hun plaats: Maider (18), Bérénice (9), Samantha (22), Nele (23), Hasse (8), Andes (4), Tiben (15), Briek (8) en Johan (44).

6 Januari is de dag van 3 koningen maar voor zij die houden van een leuke loop in het veld de dag dat AC Grimbergen zijn veldloop organiseert. De voorafgaande dagen werd er na de trainingen nog fel nagedacht of er met spikes zou gelopen worden of men eenvoudig weg zijn botten zou aandoen om zich te beschermen tegen de vele modder die er jaarlijks aanwezig is in het Prinsenbos. Na de voor- en nadelen afgewogen te hebben van botten werd er toch gekozen voor spikes. Er diende nog enkel bekeken te worden hoe lang de spikes mochten zijn. Lang omwille van de modderpaadjes of kort omwille van de verharde wegen. Zoals meestal was de gulden middenweg de beste keuze. Ter plaatse aangekomen stelden we vast dat door het droge weer van het afgelopen maanden er toch niet zoveel zware modderstroken op het parcours aanwezig waren. Ook de aangename temperatuur voor de tijd van het jaar werd door onze atleten geapprecieerd. Wetende dat er reeds in heel barre omstandigheden diende gelopen te worden in Grimbergen: storm en regen, sneeuwval en beijzelde wegen. Dit stimuleerde tot goede prestaties en voor zij die toch een beetje ontgoocheld waren over de geleverde inspanningen zeggen wij: “volgende keer beter”. Een proficiat aan Hasse, Maider, Seliha en Sofie voor de behaalde podiumplaats. Volgende afspraak komende zondag in Mechelen voor het provinciaal kampioenschap van Antwerpen. (M.G.)

Hamburgerrapport

Drie koningen, drie koningen, geef mij een …

Op een druilerige dag eind november, toen iedereen voorzien was van het benodigde ondergoed, werd de warme huiskamer omgeruild voor de frisse lucht van het Domein de 3 Fonteinen in Vilvoorde alwaar de Sparta Vilvoorde veldloop doorging. Het parcour is ons ondertussen goed bekend en bestaat uit verharde en onverharde paden die meestal een beetje oplopen of aflopen. Fien, Catho, Tiben en Rhune waren de eerste atleten van RAM die we aan de beurt zagen komen. Zij zagen dat de tegenstand rondom hun heel sterk was maar desondanks leverden ze een puike prestatie af. De volgende aan de beurt waren Hasse en Andes die lieten zien dat er ook bij de Atletiekwerking van Eternit toptalenten aanwezig zijn. Zij werden respectievelijk 6^een 3^ein hun reeks en konden alzo met een practige prijs huiswaarts keren. Kasper, Briek en Giele wilden zeker niet onderdoen voor dit jeudig geweld en waren achteraf zeer tevreden met hun prestatie. Vervolgens waren Bérénice en Torre aan de beurt. Bérénice die ook vorige week had gelopen in Duffel was goed op dreef en werd 11^e.

Bij de scholieren namen Nele en Samantha deel. Was het omwille van de klachten over de zware donderdag training of waren ze aan het dromen van een vlakke piste, liepen ze op een veilige afstand van de eerste loopsters en konden alzo het verloop van hun reeks aanschouwen. Tot slot zagen we Sofie een mooie 7^eplaats veroveren in dezelfde reeks waarin ook Hedwig, Kato en Jente deelnamen. Nadat er nog een hamburger was verorberd of een frisdrankje was genuttigd werd er huiswaarts gekeerd. En ’s avonds konden de gebruikte calorieen terug aangevuld worden met de nodige Spaghetti op het STK waarvan de opbrengst volgens goed ingelichte bron wordt gebruikt om één of ander belangrijk lokaal te verven.

Hamburgerrapport

Ik trilde helemaal … (oorspronkelijk was het begin “Ik trilde als een espenblad”, maar mijn stilistisch adviseur A.H. vond dat wat te poëtisch van toon om mee te beginnen en bovendien was het eigenlijk ook plagiaat. Daarom zag ik mij dus genoodzaakt om misschien wel een van mijn beste openingszinnen alsnog genadeloos te schrappen). Ik trilde helemaal … niet zozeer van de kou (want het was best wel een ijzige dag), maar wel van de spanning: Vilvoorde was namelijk de grote winnaar van vorig jaar! De verwachtingen lagen dus best wel heel hoog: doen ze dit jaar nog beter?

Bij aankomst op de cross kon ik mij dan ook niet lang in bedwang houden en snelde ik richting hamburgerkraam. En o ja hoor, de twee goed geluimde bakker-verkopers van vorig jaar waren ook dit jaar weer op post! Dit kan gewoon niet verkeerd gaan! De bediening liep alvast van een leien dakje: met veel gezwier en plezier maakten ze mijn hamburger klaar. Na de slechte ervaring van vorige week, polste ik subtiel of de ketchup vers was. “Ja”, zei een van de verkopers lachend: “vers gekocht!” (kijkt op bus ketchup) “Hij is nog houdbaar tot maart 2020, maar waarschijnlijk haalt hij vanavond niet.” De andere verkoper trad hem bij: “We werken enkel met dagverse en streekgebonden producten. Neem nu bijvoorbeeld onze speciale hamburgerbroodjes (neemt hamburgerbroodje en knijpt erin). Die zijn vanmorgen gebakken door een plaatselijke bakkerij die onze cross sponsort” (omwille van #reclame mag ik de  exacte naam van de bakkerij in mijn verslag niet vermelden). “En de ajuin zijn jullie deze ochtend vers op het veld gaan uitdoen, zeker?” grapte ik. “Neen, neen,” antwoordde de andere verkoper meteen, “maar we zijn die vanmorgen wel vers gaan kopen in de supermarkt (lach)”. Het lachen had onze bakker-verkopers wel eens snel kunnen vergaan, want tijdens ons gesprekje had een medewerkster ook een vers doosje hamburgers gebracht … alleen had ze dat doosje iets te dicht bij het vuur gezet en vatte het voor mijn ogen vlam. “Oei, de tent fikt hier af!” dacht ik, maar het vrolijke duo had het meteen in de smiezen. Vakkundig werd het vuur zonder veel boe of ba geblust en – zoals van echte verkopers te verwachten valt – speelden ze met een kwinkslag in op het accidentje: “En voila, we serveren vandaag ook gerookte hamburgers!”. Gewoon zalig!

Maar goed, na dit hachelijk moment, waarbij uw recensent toch heel even gevreesd heeft voor zijn leven, was het dan eindelijk tijd om mijn hongerige tanden te zetten in mijn hamburger. Het is quasi onmogelijk om het gevoel dat zich van mij meester maakte, onder woorden te brengen zonder al te poëtisch te worden. Als een mes in zachte boter bijten mijn waterige tanden in het heerlijk malse broodje, de warmte van de hamburger streelt mijn hongerig verhemelte en een combinatie van de zacht gegaarde ajuin met de curryketchup bezorgen mijn tong een rollercoster van zoet en pikant. Gewoon hemels … en dit alles voor slechts 3 EUR!

Voor sfeer, gezelligheid, productkennis, smaak en kwaliteit komen we in totaal op een schitterende 9/10.

Een kort verslagje van onze sportreporter M.G.:

11 november is de dag dat we het einde van de grote oorlog herdenken, maar ook van de 11.11.11 actie, maar voor de veldloopfanaten is het de dag dat zij zich begeven naar de Nekker in Mechelen om er deel te nemen aan de veldloop van Regionale Atletiek Mechelen. Ook heel wat atleten van atletiekwerking Eternit, die een onderafdeling is van RAM, begaven zich afgelopen zondag naar Mechelen. Daar ze zo talrijk waren gaan we de namen niet allemaal opnoemen want je kan ze terugvinden in de uitslag die je terug vindt op de website van RAM. Zoals de afgelopen jaren is Mechelen een overwegend vlakke omloop met enkele hellingen en een zandstrook in de grote ronde. En eindelijk ook een echt crossweertje met wind en lichte neerslag. We zagen mooie top 10 prestaties van Hasse, Tiben, Andes, Maider en Hedwig. Ook bij de andere aanwezige atleten van AWE zagen we prachtige prestaties. Onze RAM-tent bevond zich pal naast deze van AC-Lebbeke en sinds de veldloop in Bonheiden weten we dat er atleten en supporters zijn in beide clubs die elkaar kennen van vroeger. De volgende afspraak is op zaterdag 24 november in Vilvoorde voor de Sparta Vilvoorde veldloop. Tevens willen wij Jannes een spoedig herstel wensen na zijn ongelukkige val afgelopen zaterdag tijdens de training.

Hamburgerrapport

Deze week begaf ik mij in Mechelen op bekend terrein. Ik bedoel daarmee niet de speeltuin van De Nekker (die ken ik inderdaad zeer goed), maar wel dat ik bij de Mechelse organisatie geen onbekende ben. Daardoor was het risico dus enorm groot dat ik ontmaskerd zou worden als de geheime recensent. Dit zorgde voor de nodige spanning en uitdaging. Mij vermommen zou zeker geen enkel effect hebben, want zodra ik één woord zou zeggen, zou ik er voor de moeite aan zijn. Na een aantal slapeloze nachten, die in mijn geval meestal wel raad brengen, had ik echter nog steeds geen plan bedacht … Omdat het ondertussen ook al zondagochtend was, zat er dus niets anders op dan ter plaatse de kat uit de boom te kijken en te hopen dat er alsnog een plan uit de lucht zou komen vallen. En ja hoor … als een donderslag bij een bewolkte hemel schoot mij op de cross zelf plots een meesterlijk plan te binnen … of eerlijker gezegd: het plan hing eigenlijk ineens aan mijn armen te trekken. Maar natuurlijk, waarom had ik daar niet eerder aan gedacht? Ik moest er gewoon voor zorgen dat de aandacht van mij afgeleid zou worden. Daarom nam ik de twee kinderen die aan mijn armen hingen te trekken en wiens namen ik hier van de mama niet voluit mag schrijven, W.M. en F.M., mee naar het hamburgerkraam als afleidingsmanoeuvre. Bij het hamburgerkraam aangekomen kreeg ik meteen een raar voorgevoel in mijn buik, want … verbazingwekkend genoeg stonden er quasi geen mensen aan te schuiven (in tegenstelling tot Bonheiden vorige week). Dit kon twee dingen betekenen: ofwel was de bediening echt super vlot en kregen lange wachtrijen gewoon geen enkele schijn van kans, ofwel was ik gewoon te laat en waren de hamburgers allemaal al uitverkocht. De geschiedenis zal leren dat er ook nog een derde optie was …
Terug naar het plan … het gemakkelijke aan kinderen is dat je ze vooraf geen instructies hoeft te geven. Al gauw ontstond er namelijk een heerlijke chaos over wat er nu wel, en niet, en weer wel, en toch weer niet op de hamburger moest. Het moet wel gezegd: met niet al te veel kleerscheuren raakte de verkoopster door deze enorme stresstest heen en leverde ons uiteindelijk af wat we gevraagd hadden. Ik nam mijn hamburger met ajuin en curryketchup, maar het gevoel van de hamburger was helemaal anders dan vorige week: dit broodje was gewoonweg wak! Ook mijn eerste beet viel erg tegen. De hamburger was koud. Ondanks de overvloedige ajuin kon deze hamburger mij niet overtuigen. Maar, als recensent mag je je oordeel natuurlijk niet over een nacht ijs laten gaan, dus onder het motto ‘iedereen heeft recht op een tweede kans’ besloot ik mij te wagen aan een tweede hamburger. Omdat alleen aanschuiven nooit leuk is, trok ik samen met T.M. naar het hamburgerkraam. Maar … deze keer stond er zelfs helemaal niemand aan te schuiven! Ik deed opnieuw dezelfde bestelling als daarstraks. Terwijl de verkoopster de hamburgers aan het klaarmaken was, merkte ik plots op dat de datum op de fles ketchup al enkele maanden niet meer up-to-date was. Hoewel we geen flauweriken zijn, zetten we toch met enige voorzichtigheid onze tanden in onze hamburger. Helaas kregen we opnieuw van hetzelfde laken een broek: het broodje was wederom wak en de hamburger koud. Neen, deze hamburgers konden ons allerminst bekoren. Bovendien raakte de maag van mijn kompaan T.M. ook nog eens zo erg van streek dat enkel een zeer luide boer verlossing kon brengen.

De eindscore is helaas een genadeloze 4/10. Hopelijk herpakt de organisatie zich op het P.K. in het voorjaar!

Onze topreporter M.G. was weer van de partij!

Afgelopen zondag werd het startschot gegeven voor het nieuwe veldloopseizoen 2018 – 2019. Bij AWE wordt er dan traditie getrouw naar de veldloop in Bonheiden gegaan welke doorgaat in domein Berentrode. Wij weten van het afgelopen jaar dat dit een vlot beloopbare omloop is met weinig hindernissen. Na de afgelopen droge zomer ook gemakkelijk te belopen met de loopschoenen. Dus spikes mochten nog eventjes in de kast blijven. Van AWE waren volgende atleten aanwezig: Nienke, Rani, Bérénice, Hilde, Christel, Samantha, Sofie, Hedwig, Jente, Leen, Tiben, Léon, Kasper, Hasse, Andes, Seppe, Giele, Jannes, Joppe, en Johan. Ook van onze club (RAM) waren ze talrijk aanwezig wat aan de trainers heel wat werk opleverde om al deze atleten goed opgewarmd aan de start te krijgen. En een goede opwarming was nodig daar de temperatuur fors was gedaald ten opzichte van vorige week en er daarbij ook nog een onaangename koude wind blies over het parkoers. We zagen al onze atleten fel hun best doen onder de vele aanmoedigingen van de meegekomen supporters wat mooie plaatsen opleverde in het klassement. Eén van de masters merkte op dat zij niet door het bos hoefde te lopen waarschijnlijk om te beletten dat er deelnemers zouden verloren lopen. Nadat we onze kippeburger hadden verorbert en de prijzen waren afgehaald keerden we weer naar Kapelle-op-den-Bos en zien we al uit naar de volgende veldloop die wordt georganiseerd door onze moederclub RAM.

Hamburgerrapport

Ook dit seizoen worden de hamburgers aan een kritisch onderzoek onderwerpen. Om het wat spannender te maken en de concurrentie tussen de crossen wat op te drijven, stuurden we aan alle organisaties een mail met het bericht dat een anonieme reporter op hun cross de hamburgers zal komen keuren. Het oordeel van onze reporter is echter scherp op snee: je wordt ofwel de hemel ingeprezen ofwel schaamteloos afgeschreven (op basis van nog nader te bepalen criteria). En, er valt dit seizoen ook iets te winnen … want op het einde van het crossseizoen reiken we aan de winnaar de trofee van “De Allerbeste Hamburger der Crossen” uit.

Uitgehongerd begaf ik mij richting hamburgerkraam, klaar om mijn tanden net zoals vorig jaar in een heerlijke kippenhamburger te zetten. Maar … jammer genoeg bleken de tien hongerige mensen voor mij er ook zo over te denken. Even zoefde de gedachte door mijn hoofd om over te lopen naar het pannenkoekenkraam, maar onder het motto ‘geduld is een schone deugd’ sprak ik mezelf de nodige moed in om geduldig te wachten zoals alle grote mensen. Veel geduld bleek gelukkig helemaal niet nodig, want heel vlotjes werden de mensen voor mij bediend. Het moet gezegd: dit hamburgerkraam bleek een echte geoliede machine! Na slechts enkele luttele minuten wachten was het dan mijn beurt: “een hamburger met ajuin en curryketchup, alsjeblief.”, zei ik enthousiast. Misschien een beetje te (over)enthousiast, want de verkoper was blijkbaar even van zijn melk. Oei, zou hij in de smiezen hebben dat ik die anonieme reporter ben? Had ik mij dan toch moeten vermommen met een valse snor? Neen, geen paniek, niet ontdekt: de verkoper naast hem had de fles mayo laten vallen. De sfeer in het kraam zat trouwens ook heel goed: zowel bakkers als verkopers waren te vinden voor een grapje. Na het overhandigen van 3 EUR kreeg ik mijn hamburger. Ik voelde meteen dat het broodje kraakvers was. Aan productkennis is er wel nog wat werk, want noch verkopers, noch bakkers wisten van welke bakkerij deze lekkere broodjes afkomstig waren: bakkerij ‘Den Roden Bak’, probeerde iemand van de bakkers. Goed geprobeerd, maar niet met deze reporter! De oorsprong van de hamburgers en de ketchup stond gelukkig op de verpakking te lezen, dus op dat vlak konden ze zich er uit praten. En dan was het moment suprême daar … hap … een grote beet uit mijn hamburger. Het vlees was lekker sappig gebakken (geloof mij, ik heb vorige week nog een hamburger geserveerd gekregen die quasi karton was!) en hij was ook zeker niet te heet, dus geen gevaar voor mijn snelle, maar hittegevoelige tong. De combinatie van ajuin en curryketchup smaakte pittig zoet. Ook de hoeveelheid ketchup was tiptop uitgebalanceerd zodat morsen zelfs voor mij onmogelijk was. Kortom, het zal niet verbazen dat ik mijn hamburger zeer snel achter de kiezen weggewerkt heb. Echt toppie! En ja hoor … een beetje later volgde dan ook hamburger nummer 2.

Als ik dan de eindsom van alles maak, kom ik tot een voorlopige score van een welverdiende 8/10.

Verslag van onze eigenste verslaggever M.G.

Afgelopen zondag ging de 36^e AWE oefenveldloop door op het Sint-Thersiacollege te Kapelle-op-den-Bos. Onder een laatste stralend herfstzonnetje stelden we een talrijke opkomst vast van onze AWE atleten maar ook van de ons omringde gemeenten zagen we vele atleten afzakken naar deze traditionele oefencross. De organisatoren mochten delegaties ontvangen van Mechelen (RAM), Londerzeel (Olympia) en Vilvoorde (VAC). Daarnaast merkten we ook kleinere delegaties van andere clubs of individuele atleten op en dit ondanks het feit dat er in Tisselt en Londerzeel ook loopevenementen waren. Zo kwamen we aan iets meer dan 200 deelnemers die het prachtige veldloopparcours mochten afleggen. De kleintjes met een beperkte afstand, de grotere onder ons zelfs meerdere rondjes, groot of klein. De parcoursbedenkers hadden ook dit jaar weer hun best gedaan om een selektieve omloop op de terreinen van het STK aan te leggen. We zagen in alle reeksen de atleten fel hun best doen om op één van de trapjes van het podium te geraken. Ook van onze AWE-atleten waren er die op één van de trapjes mochten plaatsnemen. Na de wedstrijd mocht iedere deelnemer een prijs gaan afhalen en zij die vrijdags reeds hadden deelgenomen aan de Night run kregen nog een extra aandenken geschonken door de gemeente Kapelle-op-den-Bos. Een dikke proficiat aan iedereen die deelnam aan deze oefenveldloop. Voor de moedige veldloopfanaten onderons kunnen we reeds mededelen dat volgende zondag er een veldloop is in Bonheiden en niet te vergeten de RAM veldloop in Mechelen op 11 november. Voor meer info kan je steeds terecht bij de trainers. Tot slot ook dank aan alle vrijwilligers die een succes maakte van deze 36^e editie.

Foto’s volgen nog